انسان دو دهان دارد: یکى گوش که دهان روح او است و دیگر دهان که دهان تن او است. این دو دهان خیلى محترم اند. انسان باید خیلى مواظب آنها باشد. یعنى باید صادرات و واردات این دهن‌ها را خیلى مراقب باشد. آنهایی که هرزه خوراک می شوند، هرزه کار می گردند. کسانى که هرزه شنو می شوند، هرزه گو می گردند.
وقتى واردات انسان هرزه شد، صادرات او هم هرزه و پلید و کثیف مىشود. یعنى قلم هرزه و نوشته های زهرآگین خواهد داشت. حضرت وصى، امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: عمل نبات است و هیچ نبات از آب بی نیاز نیست و آبها گوناگون اند. هر آبى که پاک است، آن نبات هم پاک و میوه اش شیرین خواهد بود، و هر آبى که پلید است، آن نبات هم پلید و میوه او تلخ است.
خود عمل، حاکى است که از چه آبى روییده شده است.
"علامه حسن زاده آملی"?
